اسلام و انسانیت
شعیب لعلی
پس از پیدایش زندگی در کره خاکی- آبی زمین، هزاران سال طول کشید تا انسان با تلاش و پشتکار توانست قامت راست کند و برای زنده ماندن در مقابل همه بلایا و حوادث طبیعی خودش را برتر و بهتر از دیگر زنده جان ها و پستانداران برای آینده و زندگی آماده کند۔ زمین پس از تحولات فزیکی، جیولوژیکی اماده ی پذیرش دیگران شد۔
نیاندرتال ها و هوموساپیان ها در جریان مبارزه برای زنده ماندن از دیگر موجودات زنده بهتر و برتر توانستند تا خود شانرا از کشتارها دور نگه دارند۔ پدر بزرگان هزاره هم از همین قماش اند۔
حاکمیت های پوشالی برای تثبیت هویت کاذب شان، هزاره ها را از قوم چنگیز خان، مغول ها یا هم مهاجرینی خارج از محدوده ی جغرافیای موجود افغانستان قلم می زنند تا بتوانند اصلیت کاذب خودشانرا بر تارک تاریخ رقم بزنند، زهی خیال باطل!؟
حاکمان جبار و مزدور برای بقای پوشالی شان نا گزیر اند تا برای حفظ اقتدار کاذب، با نشان دادن زهر چشم بر دیگر حریفان شان ، مظلوم ترین، نادار ترین و بی پناه ترین را انتخاب کنند۔ نمونه ی بارز آن در جغرافیای افغانستان ، هزاره ها، و در کشور های منطقه، کرد ها در بین کشور های ایران، عراق، سوریه و ترکیه را می توان مثال داد۔
سوال ، چرا چنین است؟
همان طوریکه ذکر رفت، اقتدار و حاکمیت رویکرد آن است۔
راه بیرون رفت از چنین وضعیت چیست؟
نیرو های ملی و مترقی قبایل حاکم وظیفه دارند تا علیه اقتدار گرایی قبیله به پا شوند۔
برای زدودن طبقه ی حاکمه ؛ همکاری تمام نیرو های مترقی و عدالت خواه قبایل حاکم با دیگر نیرو های مترقی و انقلابی علیه تمامیت خواهی به مبارزه بر خیزند۔
و در نهایت حاکمیت خلق مظلوم و ستم کش را برای سرکوب همه گونه ستم ها(ملی، صنفی، طبقاتی و اجتماعی) تداعی کنند۔
دانش آموزان در دشت برچی، و دیگر نقاط کشور مورد شتم و ضرب نیرو های متحجر از جنس اسلام گرایی- قبیلوی آن قرار میگیرد۔ باید این کشتار ها را توقف داد۔
انسان حق زندگی و انتخاب را دارد۔
هیچ موجودی نمی تواند این حق را از انسان بگیرد۔
به پا برای ازادی، برابری و عدالت اجتماعی
