بهار و نوروز را سلام باید گفت

بهار و نوروز را سلام باید گفت! بهار این زیباترین فصل طبیعت ،با تمام طراوت و نوروز این رستاخیز زایش و میراث گرانبهای نیاکان ما با درخشش خود یکبار دیگر به سرزمین ماتم زده و خونین ما، با سوگ و اندوه به مهمانی آمده است. بهار و نوروزدر سرزمینی آمده است که شعر و ترانه شگفتن و بالندگی ازان رخت بر بسته است. اما نه! درین سرمای جانسوز،باید بهار و نوروز را،طراوت و شادی را , باشعر و ترانه را فروزان باید نگاهداشت. بهار را باید به دور ترین قریه ها و دره ها و قلب شهر ها برد وتبسم را بر لبهای غزل خوان انبوه مردم نشاند. سوز و سرمای سیاه ارتجاع را با آتش از عشق و فداکاری به پایان برد. زنجیر های اسارت، جهالت و خرافات را با سرودی از عشق و محبت درهم شکست. هموطنان عزیز! به کوری چشم ارتجاع ، به استقبال بهاران و نوروز باید شتافت و در دل سیاه ترین، سرد ترین زمستان ها به بهاران و نوروز سلام باید گفت. بهارو نوروز رادر وطن سوگوار مااز پشت دیوار ها از گورستان های بی نام و نشان بی شمار از قلب تپنده کابل تا دشت ها و وادی خونین گذر باید داد و در چشمان منتظر مادران داغدار باید نشاند. عشق بزرگ به زندگی را در دور ترین اعماق قلب ها باید کاشت و در انتظار شکوفه های سپید بهار رهایی از پا نباید افتاد. بهار را سلامی دوباره باید گفت.